Gangnam 1995 cut 2
ผลั่กกก
ทันทีที่ประตูเปิดออก มือข้างนึงก็ผลักแรงๆมาที่อกเขา เซฮุนทำอะไรไม่ถูกนอกจากจ้องหน้าคนที่ตั้งใจจะบุกรุกมาหา แม้แต่ชื่อของคนๆนี้เสียงก็ไม่สามารถเปล่งพ้นออกมาจากริมฝีปากได้
เรียวขายาวก้าวถอยหลังตามแรงผลักเข้ามาเรื่อยๆ โดยไร้ซึ่งแรงต่อต้านใด
ร่างเล็กค่อยๆถอดอาภรณ์ที่ติดตัวออก
สายตายังคงจ้องเขม่งตรงเด็กหนุ่มที่นั่งจ้องเขาไม่วางตาเช่นกัน ลิ้นเล็กเลียริมฝีปากแห้งผากเพื่อบรรเทาความประหม่า
สัมผัสเย็นชื้นแตะลงบนมือที่กำลังสาละวนกับกระดุมยีนสีซีด
ลู่หานรู้สึกได้ถึงความไม่มั่นใจผ่านสัมผัสนั้น
มือเรียวละจากขอบกางเกงทั้งที่เพิ่งแกะกระดุมได้เพียงสองเม็ด เปลี่ยนเป็นมากุมมือชื้นเหงื่อข้างนั้นไว้แทน ก่อนยกมือที่มีขนาดไม่ใหญ่กว่าของตัวเองมากนักขึ้นมาจรดริมฝีปากลงไป
“ฉันมาให้นายแก้ตัวจากเมื่อวาน”
ลิ้นร้อนเลียไล่ตามมือเย็นช้าๆไม่รีบร้อน
เล็มเลียตามนิ้วทั้งห้าสลับกับการดูด
ในขณะที่สายตาไม่ได้ละจากใบหน้าอีกฝ่ายเลย
เซฮุนรู้สึกว่าตัวเองร้อนไปทั้งตัวทั้งที่ก็หายจากพิษไข้แล้ว
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงต่ำไม่กล้าสบสายตากับดวงตาฉ่ำที่จ้องมา เพราะกลัวตัวเองจะโดนหลอมละลายไปมากกว่านี้ พลางชักมือหนีเมื่อสติกลับคืนมา
แล้วเรื่องอะไรเล่าลู่หานจะยอม เมื่อวานไอ้เด็กนี่จะปล้ำเขาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
ทีวันนี้มาเสนอตัวให้ถึงที่กลับทำท่ารังเกียจกันซะนี่ หรือว่าที่ทำไปเพราะเป็นไข้จนสมองกลับ
ที่ทำอยู่นี่นึกว่าเขาไม่อายรึไง ตอนนี้มันทั้งอายทั้งโมโหเลยแหละ แบบนี้มันต้องสั่งสอนกันซะหน่อยแล้ว
มือเล็กจับเชยคางคนที่ก้มหน้างุดให้เงยมาสบตากัน พร้อมบีบแรงๆเชิงบังคับจนความเจ็บแสดงผ่านทางสีหน้าคนโดนกระทำ
“อุ๊บ”
ริมฝีปากบางประกบปากบู้บี้นั้นลงไปแรงๆ ลิ้นเล็กรุกล้ำเข้าสู่ภายในทันที
กวาดต้อนเอาลิ้นร้อนๆที่พยายามถอยหนีจนจนมุมก่อนเกี่ยวกระหวัดจนอีกฝ่ายยอมเล่นด้วย ท่าทางกล้าๆกลัวๆแต่ยังทำใจดีสู้เสือมันทำให้ผู้กำชัยอดขำไม่ไหวจนต้องหัวเราะคิกออกมาเบาๆ
ลู่หานถอนจูบออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังต้องการอากาศหายใจ
ลูกศิษย์คนนี้หัวไวดีสอนแค่แป๊บเดียวก็ไล่ตามเขาทันแล้ว ถึงเวลาเข้าสู่บทเรียนต่อไป
อกบางถูกผลักลงให้แผ่นหลังนอนราบกับเตียง ตามด้วยการขึ้นคร่อมของร่างเล็ก เซฮุนนอนตัวแข็งทื่อไม่กล้าต่อต้านทุกการกระทำของคนด้านบน
เด็กหนุ่มปล่อยให้เสื้อเชิ้ตที่เขาเพิ่งใส่ไปถูกแหวกออก
มือบางลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกขาวไล่วนลงไปตรงหน้าท้องก่อนวกขึ้นมาเล่นกับตุ่มไตสองข้าง แล้ววนลงไปอีก
กระทำซ้ำๆราวกับจิตรกรกำลังป้ายสีลงบนผ้าใบ สัมผัสเบาบ้างแรงบ้างแล้วแต่การปัดป้ายแต่มันกลับทำให้หวามไหวจนเซฮุนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องและกำลังอ่อนระทวย
คนด้านบนก้มลงจุมพิตคนที่อยู่ใต้ร่างอีกครั้ง
คราวนี้สัมผัสที่มอบให้มันแฝงไปด้วยความรัญจวนจนเซฮุนสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาเผลอไผลไปกับสัมผัสนั่นและตอบโต้กับอีกคนอย่างไม่ยอมเช่นกัน
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ของลับในร่างกายถูกกอบกุมไว้ด้วยมือของคนที่กำลังเบี่ยงเบนความสนใจของเขาอยู่ในขณะนี้
“ลามกจัง ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
เซฮุนรู้สึกอายจนอยากมุดเตียงหนี แกนกายของเขามันตื่นตัวเองไวเกินไปโดยที่ตัวเขาควบคุมมันไม่ได้ ร่างเล็กค่อยๆเลื้อยลงไปจนสามารถจับจุดกลางลำตัวได้ถนัด มือเรียวกอบกุมมันไว้ด้วยมือข้างนึง
อีกข้างลูบส่วนหัวมันเบาๆเหมือนกับลูบหัวแมว ซึ่งถ้าหากเป็นแมวคงจะเคลิ้มหลับ
แต่กับสิ่งนี้มันยิ่งตื่นตัวมากขึ้นจนขยายพองกว่าเดิม
“โห ใช่ย่อยนะเนี่ยดูใหญ่กว่าของฉันอีกแหนะ”
เปรยเบาๆเหมือนพูดกับตัวเอง แต่เซฮุนได้ยินมันชัดทุกคำ
ริมฝีปากบางแตะลงบนปลายบานที่เริ่มมีน้ำหล่อเลี้ยงเบาๆ
มันเป็นการหยอกล้อที่ทำให้เซอุนถึงกับร่างกระตุก
“คิก”
ลู่หานหัวเราะเบาๆกับการตอบสนองของคนไร้เดียงสากว่า
เหลือบมองใบหน้าขาวที่ขยุ้มตาเข้าหากันจนหน้าย่น มันอดขำไม่ได้จริงๆ เซฮุนคนกล้าคนเมื่อวาน
พอโดนเขารุกหน่อยดันตัวแข็งเป็นท่อนซุงซะงั้น เด็กสมัยนี้เก่งแต่ปากจริง
“ลืมตามองสิ
จะได้รู้ว่าทำไงบ้าง ชั้นสอนแค่รอบเดียวนะ”
ไม่ทันได้ตั้งตัว
ความอุ่นร้อนปนความชื้นก็ครอบลงบนศูนย์รวมจุดประสาทตรงกลางร่างทันที เซฮุนเบิกตาโพลงพลางขยับกายถอยหนี
แต่โดนจับสะโพกกดให้เข้าหาโพรงปากร้อนๆนั้นมากขึ้น
“อื้อ อ่าอี๋”
เซฮุนจับใจความจากเสียงอู้อี้ไม่ออกหรอก ก็เล่นพูดทั้งที่แกนกายเขายังคับปากขนาดนั้น
ตอนนี้ร่างสูงแหงนเงยหน้าพลางกระด้งสะโพกสวนกลับไป ปากก็ครางซี๊ดไม่หยุด มันดีจริงๆ ดีกว่าที่ผู้หญิงในโรงเรียนทำให้เขาตั้งเยอะ
ความช่ำชองของเรียวลิ้นสลับกับการครูดของซี่ฟันบนลำเอ็นนิดหน่อย ทำเอาเสียวกระสันจนอยากปลดปล่อยออกมาซะเดี๋ยวนี้เลย
“จะ อ๊อก
อ่าห์”
แล้วก็ไม่ทันจนได้
เซฮุนพยายามจับดึงคนที่ขยับหัวรูดแกนกายให้เขาออกตอนที่กำลังจะปลดปล่อย
แต่อีกคนกลับยึดไว้เต็มที่
ผลคือทุกหยาดหยดของเขาปล่อยเข้าไปในโพรงปากเล็กหมด
แปะ แปะ
แรงตบเบาๆที่ข้างแก้มทำให้เซฮุนปรือตาขึ้นมามอง สายตาปะทะกับใบหน้าหวานที่อยู่ชิดเพียงแค่คืบเดียว แล้ว
“อุ๊บ”
ปากบางประกบลงมาทันที พอดีกับคนข้างใต้ที่กำลังหอบหายใจทางปาก
จึงทำให้ของเหลวที่อมไว้ถูกแบ่งปันให้อีกคนอย่างง่ายดาย
เซฮุนแทบสำลักกับรสชาติเฝื่อนๆและกลิ่นคาวขึ้นจมูกของมัน เขารู้ว่าน้ำนั้นมันคืออะไรและเริ่มจะรู้สึกสงสารพวกผู้หญิงที่เคยทำแบบนี้ให้เขาขึ้นมาซะแล้ว
ก้ทั้งรสทั้งกลิ่นมันไม่น่าพิสมัยเอาซะเลยให้ตายเหอะ
เซฮุนกลืนของเหลวที่ปากเล็กแบ่งปันมาให้ด้วยจำใจ พยายามขย่อนให้มันไหลผ่านลำคอไปเร็วที่สุด คนบนร่างยังไม่ยอมละปากออกซักที ศรีษะเล็กเปลี่ยนองศาไปมาอย่างคนช่ำชอง
ดูดดุนปลายลิ้นสลับกับโลมเลียไปมาทั่วโพรงปาก ความเฝื่อนเปลี่ยนเป็นความหอม เซฮุนตอบโต้กลับไปไม่แพ้กัน
ลู่หานชะงักไปนิดนึงก่อนรุกต่อ
ทั้งสองแลกความหอมหวานกันอยู่นานจนในที่สุดคนที่ผละออกก่อนดันเป็นลู่หาน เพราะรู้สึกว่าตัวเองหายใจจะไม่ทัน
“เก่งขึ้นเยอะนี่”
หลังมือเช็ดคราบน้ำใสที่ไหลย้อยตรงมุมปากออก
มองคนที่นอนหอบหายใจหนักไม่แพ้กันที่กำลังปรือตาขึ้นมองตอบมาเช่นกัน
ลูกศิษย์ของลู่หานช่างเรียนรู้ได้เร็วสมกับได้อาจารย์เก่งๆแบบเขาสอน จนตอบโต้กับเขาได้แบบสมน้ำสมเนื้อ ต่อไปถึงเวลาเรียนบทเรียนสุดท้าย
“ถุย”
ลู่หานถ่มน้ำลายใส่ฝ่ามือ ถึงจะดูโสโครกไปหน่อยก็เถอะ แต่มันจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับบทเรียนต่อไป
ถ้าไม่ใช้ลูกแมวของเขาต้องเจ็บมากแน่
ประสบการณ์ด้วยกันครั้งแรกลู่หานไม่อยากให้เป็นสิ่งที่ไม่น่าจดจำจนต้องขยาด
“เอาล่ะ บทเรียนสุดท้าย”
................................................................................................................................................................................................................
ตอน 3 ครบ 100% จ้าาาา เป็นฉากคัตที่ไม่มีอะไรเลย ต้องขอโทษทุกคนด้วยที่เผลอเข้ามาอ่าน เราลังเลว่าจะคัตดีรึเปล่าเพราะมันไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แต่อ่านทวนแล้วดันมีคำว่าแกนกายนี่สิ เลยคัตก็คัตวะ แฮะ แฮะ
น้องฮุนยังไม่เคย(กับผู้ชาย)น้อ พี่ลู่เลยต้องสอน ให้พี่เค้าเขมือบไปก่อน เดี๋ยวเป็นแล้วค่อยเขมือบเค้ากลับยังไม่สาย
ยืนยัน ยังไงเรื่องมันก็ยังเป็นฮุนฮานน้อ
